Etter vinter, kjæm vår. Å nå kan ein jammen meg sei att det er vår. I dag he eg å mini vert på besøk ti bestemor Unni/svigermor i Breivik. Det utløyste ein skikkleg heimlengsel ti Køsa. He fram ti nå tenkt att eg kanskje kjem til å få det litt rart med å flytte tilbake i forhold til nærheten til sentrum, arbeid, barnehage og venner. Men det er vestkanting eg har blitt, kjennte det i dag. Det å vere i Breivik å heimi på Køsa på våren å sommaren æ den beste tida. Då he mi sol mi au. Er nemmleg sollause i nesten 3 mnd på vinteren, frå november til februar. Men kan som min gode nabo Sigrunn sa då eg flytta dit, ein må ikkje sjå på det som eit problem, for på den tida er ein mykje inne uansett. Å om ein vi ha sol, får ein oppsøke sola. Værre er det ikkje ( kan i hverfall ikkje gjere det verre..) hehe
Tenkte sidan eg var i heimlengselens hjørne, å legge med bilde av det som har vore vår for oss på Køsa tidlegare år....
Dei gule liljene må til...å i den sterke vår sola, skvatt dei tidleg opp..
Krokusane tittar opp..
Klosterklokkene er så fine..
Isen som bryt opp langs land..
Å vatni søm brusar ned i bekken, når det smeltar som verst på heia..
Å til slutt når ein he våga seg å plante ut litt vårblomar i pottene..
Våren er så god...Allt blir nytt. I å neste år gjeld det allt på Køsa..hehe
Ha ein fin kvell alle sammen...:)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar